SENistemem anlama beni karınca yolunda yürümedin ki testini alıp gelmedin mahalle çeşmesine bu yüzden belki aramıza çizilen uzaklık onca dağ tepe, iniş yokuş hiç kuşlar uçuşmadı önünde bağrın açılmadı özgürce yolumda yoktun kimin arkasında yürüdün sahi öyle umarsız, hesapsız duyduğun sesler senden miydi yoksa önünden gelip geçenden mi? sap saman değildi insanlar dirseğinle devirdiğin sonra basıp çiğnediğin bitkiler bile duyar her fısıltıyı duymadın kasım yaprakları üzgündü yerde yaşamak için renkten renge girerken rüzgâr üfürürken gönlünce insanlığında yoktun nasıl bir don giymişti kalıbın herkes görürken ayıbını kördün kendinden başkasına bir adım attın mı? suçlusun.. 01. 11. 2019 / Nazik Gülünay |
anlaşılmayı beklemek zor sevgili şair, kutluyorum kaleminizi,selam ve saygıyla,