Anneiçi boş mu dolu mu öyle koyverme ucunu belli olmaz nereye gideceği ipek yumağı olan aklın yine sana gülenler boş kovanlar olur birbirine bakarak boş şutlayanlar yeşermekten vazgeçer sararır yaprağın günün banar zifte ekmeği ayakları çirke dalıp da görmeyenler olur sebebi çıkması zor yokuşun sevgi çeşmesi tıkalıdır orada anlaşılmaz ki neyle açılır siyaha çalan gökyüzünün rengi yerine koy aklımı anne bu bulutlar benden değil güneşi örmüştüm günlerin üstüne istememiştim girsin yerin dibine anladın beni geldin soframıza.. 31. 10. 2019 / Nazik Gülünay |
Sevgilerimle...