ihbarbilmez olur muyum hiç sevinçler de geçici bütün güzel şeyler gibi üzünç üzünç bakıyorum dünyaya yorgun bir süvariyim azığım yok terkisinde atımın sakladığım yaralarımdan başka diyorum ki bıraksam her şeyi ardımda bir bilet alsam çıksam bir tren yolculuğuna unutsam kendimi bir kompartımanda sorsalar adımı dâhi hatırlamasam unutsam adresimi hüviyetimi gözlerimin rengini sonra sarıyorum bozuk plak misali gerisin geri yürüyorum eskittiğim kaldırım taşlarını asıyorum şiire yorgun sesimi mırıldandıklarım uçuk oluyor dudaklarımda dilimde kırık bir ezgi ayaklarımın altında dünya incecik bir çizgi sendelesem düşeceğim şimdi gözlerin beliriyor bir anda değişiyor kalbimin ritmi böyle zamanlarda bilemiyorum nereye koyacağımı ellerimi -ihbar ediyor bütün hücrelerim beni- şuracıkta can vereyim iyisi mi ... Necat Uslu |
Yüreğine emeğine sağlık
_______________________________Selamlar