Ses..Dul çiçekler kentin ayakucuna saklarken kokusunu Duvarlara her nabız vuruşunda susku’m Sesimden ne duyacaksın Ay uyurken Ve güneş beklerken kıyılarda Topla sağımı solumu Saçlarımı ki Zıpkın bir atın Yelesinden.. Ses ki Dudaklarına tonca gece doğurduğunda Ve nefes Herşeyimsin dediğinde Kalbimdeki kır çiçeklerini düşündün mü hiç Ya gündüzleri ikindi kuşlarının merdiven başlarında Üşüdüğünü.. Gel. |
Hani mucize karşısında inkâra düşer ya insan, öyle bir hâl oldu.
Bir insanı, tüm sınırlarını işgâl ederek sevmek...
Meyve vermiş ağaçları talan ederek...
Büyük sevinç,utku,haz hasat ederek...
Şiir o kadar, kapısı açık bırakılmış bahçe.
Çok saygımla.