Uyu't beniDarağacına asılan yalnızlığın kuytusunda sesim Karanlık gölgemle konuşurken Bir o kadar saçlarımdan ki Korkuyorum! -kim var orada- Duvarlara desen çizen ışık yumağı yüzüm Arkam bir giz gibi yürürken soluğuma Ellerimde yoksulluk varlığınla çoğalan Kimsesizliğimde çocuklar uyurken Ay ayakta ışığını oyarken Üşüyen zerrelerime bulut mu yağıyor Hayır hayır, Uyku ile gece arasındaki telaşta koşturan siyah Zihnime heykel çizerken Attığım adımdan Korkuyorum! Kapı aralığında Ayaklarıma düşen hissizlik Ölümün sesi gibi uzanırken karanlığa Kendime sarılan yankıdan Bir o kadar yazdığım şiirden ki Söylesene Aynaya baktığımda omuzlarımdan iniyor mu parmakların Ruhumda mavi bir iklim Ve Uykusu çalınmış gece içim Uyu’t beni sevgilim. |