Kör Talihçocuktum ne bilirdim büyüyeceğimi anne bir sürü sorun döşeyeceklerini yoluma oturtacaklarını kenarında kapının izin almadan dışarı adım atamayacağımı söylemedin, özgür sallayamayacağımı saçlarımı elimden ç’alınacağını küçük esintilerin bile böyle oynamamıştık evcilikte oyunda önce aşık olmak vardı, sonra evlilik hem daha olgun bir yaşta çocuk değil büyümeden olmayacaktı çocuklarım oyuncak bebeğimi bırakmadan girmeyecektim kapısı kilitli odalara hani senin yaşadığını yaşamayacaktım adımlarım sekmesini yitirmeyecekti anne her attığım adımın hesabı sorulmayacaktı bir gülüşümün sorun olacağını bilmezdim bilmezdim kadının boğazındaki kırk düğümü özgür inip çıkacağım merdivenlerim olacaktı kolayca uzanacaktım yıldızlara inmeyecekti salıncak kurduğum ağaçlardan saf dışı edilmeyecekti, şarkım, sözüm, şiirim bir su gibi süzerek içmeyecektim sözcükleri çiğnenmeyecekti zavallılaştırılıp harflerim bana öksüz öksüz bakmayacaktı şiirli resimli defterlerim şarkılar bestelemeliydim anne odam olsun isterdim rahat soluk aldığım kendimi dünyaya açtığım renklerim desenlerim elime bir koca olarak verilmemeliydi hayat benim insan olduğumu anlamalıydılar anne çoğu kadın gibi örselendim, çiğnendim, dövüldüm kör talih dediler ah kızım kör talih elimizden ne gelir! gizlenip yüreğimin en kuytu yerine çıkmayı denedim iğne iplik ucundan gözüm kaldı kuşlarda, uçurtmalarda takılmasın istedim özgürlüğüm ağaçlara tellere düşürülmek istendi anne bakışlarımın hedefi kuşlar u ç u r t m a m 29. 02. 2016 / Nazik Gülünay |
Güzel duygularla dolu, şahane bir şiir okudum…
tebrikler...
Şiir güzelliğin aynasıdır…
....................................... Selam ve saygılar..