.
bana kaybettiğim tüm o zamanları getirdin
bir kasenin içinde avuçlarında hem de
yaşamak güzeldi, ben gözlerindeki uçurumu seçtim
dinmeyen bir yangındaydı şehir
ısıtmaya sokulduk birbirimizi, dilimizi unuttuk
alt yazısı vardı artık gitmelerin

kestane akşamların bitimsiz tadı aklımda
parmaklarım dikiş tutmuyor
kendimi kime iğnelesem
usulca söküyor saçlarımı zaman

nereye gitsem,
seninle kollarım arasında bir uzak ülkedir özlemek
sesimi yaşlandırır

oysa bana hala çocuklardan bahsediyorlar
ekmeğe giderken ölen çocuklardan
dünya artık nereni seveyim

yeniden diyorum yeniden kalkalım hadi ayağa
kimse düşürmemiş olsun bizi
öfkenin gülleri kandan korksun, öyle sevelim ki
annelere hiç acı kalmasın
her cinayet kendi bulsun katilini

sevgilim, sesimin duvarlarında bu küf kokusu
ne eski ne yeni şey beklemek seni
düşünürken, kuşları özlemek ve çocuklara şifa için
bir kez olsun gülebilmek
geleceği göstermeyen aynalara

.