NEFESSİZKaç ağlak şiir düştü Kirpiklerinin ıslak tellerinden Umutların sönüşünün Kaçıncı sabahıydı Bir yol çizerken hayat Kaç kere tökezletti Zamanın dolu,dolu nefesini Ve sil baştan Her zorluğu önüme serdi felek Güneşi giyinen çocuk heveslerimle El ele koşarken sonsuz bir ufka Nefesimin içinden kaç kere düştü çocukluğum Kaç düş yitirdim zamanın hırpaladığı Biçare semtler kurulmuşken Hayata dair içimde Işıkları söndürüldü bir,bir Her adım attığımda ileriye Kaç kere büzülüp saklı kaldım Kaburgasında gecenin Bir cenin gibi ana rahminde sessiz sedasız hayatı beklerken Kaç kere koparıldı hayatla bağım Yüreğimin güzünde düştü kızıl yaprakları baharın Tel,tel ağını ördü kader Koyu devriliyor içimdeki hüzün Dağılıp hücrelerime Kader bu ya Denize atılan her oltaya takıyor beni Atıyor tekrar gerisin geriye Ve ben kayboluyorum o derinliğin Nefessiz dehlizlerinde HÜLYA ÇELİK |
Çok çok güzel bir şiir, okuyanı etkileyici ve dokunaklı…
Şiir sev, Şiir oku, Şiir yaz...
..................................... Saygı ve selamlar..