Harf harf sözcük kurulup inşa edilen kelimelerin
Her tuğlasını maviye boyarken
Bir kuş havalanırdı ellerinden göğe

Şimdi bu karanlık niye




Giden ayaklarımın parmakuçlarındaki korkudan öteliyorum günü
Kıyılarda sis çanları bir düğüm daha atarken sesime
Iki kıta arasındaki uçurumdan seyrediyorum ufku
Bir kitabın hangi sayfasından tutsa düş elleri
Aklım uyuşuyor
Beyaza harmanlı umut sarı sarı gülüyor
Ki
Siyah hiç yakışmıyor
Daldığım yere



Ve dahası
Tüm zamanlar
Anlar
Dönemler
Dip kuyu içinde
Su deliriyor
Hangi deniz aklıma köprü çekse
Nefesim kırılıyor
Oysa bir şeyler iç içe geçerken
Anlamlar,bulvarlar,insanlar
Iyileşmeyen yaranın kabuğunda
Derinleşen.




Yol
Zikzaklarını çiziyor kalbimin üstüne
Oysa gülücük kuşları süt kokulu çocukların avuçlarından
Her şey güzel olacak manzarasına ötüşürken
Pencerede boynu bükük papatyadan bilirdim biz’i
Herşeyi ki,
Gece ipeğini çektiğinde üzerime
Kirpik aralığından içeri giren rüyalar
Tatlı telaş
Diyordum
Gelip geçen saatlere inat
Gül gibi kokla toprağı ki
Sahi
Adım neydi
Yar diye konuştuğum aynalar odama kurulurken
Dilinin ucunda kimsesizliğim
Rüzgar iteklese
Parçalarım dilsiz
Dudaksız



Konuşarak mesafe aşılır idi
Çözdükçe ipin ucunu
Dili lâl uzağa