6
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1807
Okunma
Bana anlatma,
Oradaki akşamları
Kalbim bir türküye sızmış
Yanıyor ağzımda mektubunun sakladıkları.
Mektubun diyorum
Ne hazin bir çığlık böyle
Çaresizliğin haddini aşmış insanı gibi
Her sözcük bir mezar taşı
Her satır ömrümden çiçekler koparıp
Çöle döndürür ağzımı.
Ucunu gözyaşı yakmış her cümlenin
Anlamsızlığın dünyasıdır belkide bu
Seni yaşamak, yaşamak lazım
Anlatarak inceliğini yalnızlığın, gözyaşını katarak hasrete
Bir mektup bu kadar acıtır ancak umudu.
Bir düş, bir uyanış
Kağıdın ahını almış bir yıpranış
Bavuluna sonradan koyduğun bir bakış
Ele veriyor eksikliğini gençliğinin
Anlatma, dinle sadece
Yalnızlığın sakat suskunluğunu
Yüreğini döküp bir mektuba
Yüreğime yük olup durma.
Nedim KARDAŞ
5.0
100% (14)
Cevap Yaz