Mektup
Bana anlatma,
Oradaki akşamları Kalbim bir türküye sızmış Yanıyor ağzımda mektubunun sakladıkları. Mektubun diyorum Ne hazin bir çığlık böyle Çaresizliğin haddini aşmış insanı gibi Her sözcük bir mezar taşı Her satır ömrümden çiçekler koparıp Çöle döndürür ağzımı. Ucunu gözyaşı yakmış her cümlenin Anlamsızlığın dünyasıdır belkide bu Seni yaşamak, yaşamak lazım Anlatarak inceliğini yalnızlığın, gözyaşını katarak hasrete Bir mektup bu kadar acıtır ancak umudu. Bir düş, bir uyanış Kağıdın ahını almış bir yıpranış Bavuluna sonradan koyduğun bir bakış Ele veriyor eksikliğini gençliğinin Anlatma, dinle sadece Yalnızlığın sakat suskunluğunu Yüreğini döküp bir mektuba Yüreğime yük olup durma. Nedim KARDAŞ |
Yüreğime yük olup durma.
-Harika bir final ile güzer şiirini tamamlamışsın Can Nedim.
Sevgimle her daim.