Hatırla
Uçurumları emzirir hüznün
Kalbinde gülün solmuş, ağlamalısın Saçların dökülmüş yüzündeki geceye Uykundan küsüp, benim için onları taramalısın Düşerse omzundan yalnızlık denen yükün Gözlerinde açana dek huzurun tomurcuğu Ölümü ve acıyı gülüşünle oyalamalısın. Dudaklarını kanatır hüznün, Ellerin kahrın atlasında bitmeyen göç Ve yüreğinde ateşin sönerse ey kırgın içim Beni kendin için yakmalısın. İçinden uçup gider umut kuşu Bir boşluk kalmış sana, kanadı gönlünün soluğunda Sandığın her acı şeyi Unutuşun sandığına koyup dönmelisin kendine Sayfaları eksik bir kitap gibi yüzün Gülüp gülüp kahramanını diri tutmalısın. Kırışmış bir kaldırım taşıyım Yanmış bir şehir, örselenmiş demir Küf tutmuş su Böyle hatırla beni ya da kavuş bana Seni anarak dökülürsem ömründen Kutsal bir yazgıyım, unutma sevgilim Beni öpüp alnına koymalısın ya da bir taşın gediğine. Şimdi düşecekken tutmalısın Kendini ve eksikliğini Bir bahar yaratmalısın çiçeklerin neşesine Pencere önlerinde, kışın kurşun soğuğunda Kalbini bir cama üflemelisin ya da aynaya Alışmalısın sevgilim Yüzünü yüzümde diriltip ağartmaya. Hafızan ihanet ederse yüreğine Akışına bıraktığın her şeyi aceleye boğ Çarpıklığını özetlemelisin bir çırpıda Gençliğine giden bütün yolların Beni sarıp sarıp yakmalısın dudağında Biliyorsun bir umut borçlusun bana Bıyıkları henüz terlememiş bir umut Külün dumanında, ateşin isyanında Şarkılarla, türkülerle, düşlerle, çiçeklerle Beni hatırlamalısın. Nedim KARDAŞ |
Kalemini ve yüreğini kutlarım...
..................................En içten selam ve saygılarla.