KelepçeAç’ım Yürüyen parçalarım toprakla bir yuvarlanıyor Gözlerimde deli bir ağrı öyle büyük Rüzgarın ağzında mor dalgalı dağlar Şahlandıkça nefesim at gibi koşuyorum Bul kendimi yanında kalabilmek için Satırlarınla kıvırıp kelepçele bileklerimizi Avucumun içinde gün ışığı Gel ki Her söz bahar açsın Yürüsün fısıltısı nurdan izlerle Pencere kenarına Güneşe çıkardıklarında yüzümü Bu kadar mavi görmemiştim gökyüzünde Ne yapayım şimdi ben Sen sus oldukça taşan sular Yürek yankısını taşır mı doruklarına Neredesin Her gece dudaklarım çatlıyor Al bu sessizliği ağzının kıyılarına Sussun karanlıklar Sevgilim Düne Bügüne Yarına Sonrasız bırakma Çivile mavi/ne ellerimi |
Ben en çok bu dizeyi sevdim benim olabilir mi :) Hepsi çok güzeldi seviyorum seni....