ZarSus.. Sessiz ol zaman insanlar uyuyor... Kitaplarla dolu karanlık odada Ölümün sesi şahdamarımda yapışkan zar Sıvası dökülmüş duvarlarda sarı hüzünler Camlarda donmuş gözyaşı Ölümle silinen Aklımın giysilerini çıkarıp yalnızlığın en derin çukuruna Dokunuyorum gökyüzünü sayıklamayan mumyalara Git gide derinleşen karanlığın küçük evleri Kimsesiz bahçelerde unutulan kafes Üstüne şemsiye açan dualar Bağırırken kulaklarıma Anlıyorum ölülerle bir yaşadığımı Sokaklar dar/ Gözbebeğimde aşk Bir çocuğun vurulan bisikletinde Hayat kısa Hadi küçüğüm Bugün de gülümseyerek çıkalım kapıdan Sıyır eteklerini güneşe Ve daya dudağını denize Bu sabah da aşk içelim Düş suyundan.. |
Anlatımınızı mükemmel, kutlarım...
Gönlüne ve kalemine sağlık...
.......................................... Saygı ve selamlar..