AynaSaklı değildir Umudu yerden yere vuran ıslık nefesimde Daldığım noktadan uzağa gitmek Beni kendime yakınlaştıran çizgidir Bu yüzden gölgelerin elleri büyüktür ensemde Dilime ölümü bağlayan rüzgar ipliği Sesime sis yalnızlığı Gümüş tepelerle dokurken Dudağımın ucuna sürüklenen çocuklar gibi Göğümü sararım Durmadan avuç içlerim titrer Etrafımda kol ayak gezen Insan iniltileri Kapalı kapı ardında Beyaz çiçek dökerim kendime Kendim kendinden geçer Kendimi severek Gövdemin örgüsüne aşktır takılı kalan Sabahın zerafetiyle karşılarım seni Çünkü sabır yorgan gibi Yokluğa ve acıya can katar Yüzümdeki boşlukları sevgiyle onarırken Başını dayadığında yüzüne akar yüzüm Yanyana Bir aynanın karşısında |
Bir elinde cımbız
Umurundaki dünya.
Orhan VELI.
....................... saygı ve selamlar.