sensizliğin son şiiri
senden yoksunluğumun
son şiirini besteledim bu gece kalbimde saklı gün yüzü görmemiş aşk fısıltılarının acıya ritmik halleri dağılsın sensizliğinle mutluluk çalan korsanların kurşuni ambarlarına dolsun griden ne varsa salınsın hüznün ırmağı gecenin mor kuytularına ben bilirim bize yarayan halleri ben bilirim gözlerimden doğaçlama yeşeren ümitleri sen varsan tamam yoksan gözlerimden savrulacak hepsi şimdi bir limanın iskelesine yaslamışım sensizliği seni getiren bir vapurun düdük sesi ürkütüp dağıtsın gecenin karanlığında iskeleye yasladığım sensizliği bir mendil sallasan bir barış bayrağı gibi ellerinin tersiyle itsen bir kenara sana acı veren bensizliği yosun kokulu barışçıl bir lodos getirsen avuçlarınla, savursan yüreğimden içeri serpilsen gölgelerinde kıyılarımın tomurlanıp açsa çiçek,çiçek her umudun HÜLYA ÇELİK |