5
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
1883
Okunma
her akşam yağmurun kokusunda
kaç zaman çocuktum.
ceplerimde akide şekerleri
gökyüzünde yıldızlar olurdu
su dursa ne olurdu ki
kaderin alnından her vakit
solgun akardım.
bunun için bile sevmezdim
burnumun dibindeki
çiçekleri/
yüreğmin acısını
ölüm hep
bana mı.
derken.
rüzgarların koynunda
müebbet özlem çığlıklarım
koyu kahve saçlarımı tararken
ve ölü romanları uçururken
kuşlar kendi diliyle
seni seviyorum der
ilk defa iklimin
sonsuz beyazlığında
lekesiz kent
ateşi sönmeyen sevda
ayışığında.
yalnız ağaç değilim artık
avuçlarının kuytularına saklarken yüzümü
kalırım denizin barınağında
seninle.
sen
aşk sızım
sen
mavi kelebek
ahh
nasıl da güzelsiniz
dilimin
içinde.
5.0
100% (19)
Cevap Yaz