su yağmurlarınasıl bilirsin gök kanatınca kırık kuşu... gölgenin alazında çığlık kirlenince geceyi giyen kimsesiz uç/ma öpüşürken kar taneleriyle susar yangın. gün eksilir/ küle karılmış anılardan. saklı çanağın kavgasında özne. -kaldı mı büyük uçurum- bağrının orta yerine düşen zaman en doğru yağmur tut çoğalmışlığı cepte terlemiş özlem gün`e dönen yolcu rengin ki yüzüne çiçek topla gözlerine mevsimi. -yarı açık omuzlarımdan akan kuşları biliyorum- sen nasıl bilirsin göğsündeki fotoğrafa karışınca ruh/u ve dünya ensesinde küçükken yarın dizlerine çektiğin sesten düşüyor kıyamet akıyor nehir deviniyor susku. bit/me düş bitmeden uzaklara öyle bilirsin ormanı herkes sevemez dudağının kenarına püsküren su yağmurları/ sevinç müsvetteleri. |
Şiirselliğin dozunu maharetle belrliyor Şair.
Çok saygımla.