Bak kaldırımlar bile ayak seslerini özlemiş.
Belli ki çevredeki her keste öyle.
Bir yürüyüşün vardı şimdi yok öylesi.
Tıpkı eskilerdeki gibi.
Taa kaç metreden gelirdi topuk sesleri.
Camdan kapıdan bakardı herkes.
Kimisinin bakışında hayranlık vardı.
Kimisindeyse kıskançlık.
Sahi nasıl beceriyorsun bunca şeyi.
Giyiminden başlasam mesela.
O kadar zarifsin ki akıl almaz bir eda.
Onca bakışa gülümseyebilmek.
Bir sana müsemma.
Hele o bakışlardaki derinlik.
Nasıl anlatılır ki.
Her gün gelip geçtiğin bu sokak.
Ve her geçişte gözlerinde beliren bulutlar.
O mahzun gözlerde sanki eski bir filim oynar gibi.
Herkesin bakışı giyiminde.
Kulağıysa topuk seslerinde.
Bir kez tek bir kezde konuşsan.
Çok şey değişirdi belkide.
Ah o suskun dillerin bir kez söylese ya.
Belki utanır sokak sakinleri.
Ayağından gelen seslere takılmış kalmış her kes.
Gözlerine bir tek göz bile değmemiş.
Sen sustun onlarsa baktı.
Bir görselerdi o gözleri ah görebilselerdi.
Yada oradaki derin bulutları.
Belki anlayabilirlerdi.
Zaman içimizdeki duygulara duyarsız.
Sokaklardakiler ise sade bakmaya aşina.
Unutulmuş konuşmalar kahve sohbetleri bitmiş.
Komşularsa yavaş yavaş uzaklaşır olmuşlar bir birlerinden.
Şimdi sen yürürken düştü aklıma geçmiş.
Geçmişte kalan güzellikler nadirde olsa.
İşte onlar düştü aklıma.
Sonra gözlerine baktım uzun uzun.
Anladım ki sen onlardansın eski mahalleden biri.
Yıllar önce oturduğun o sokakta yetişen son nesil.
Bir özlem sarmış belli ki seni alıp getiren.
Sen geldin geldin ya sokak senden habersiz.
Kaldırımlar aşınmış arkadaşlıklar gibi.
Her kes bir sese kapılmış.
Sense geçmişten kalan hayale.
Vay be.....yıllar sonra geldin.
Sen geldin biraz durgunsun belli ki azda yorgun.
Birde gözlerinde derin izler
Gözler görmez baktığında.
Kulaklar seste sadece.