yalnız yürüyorum bu hayatı, olmayan kaldırımlarda görünmeyen yollarda gidiyorum, nerede duracağımı bilmeden kimsenin gölgesini incitmeden adımlıyorum adsız sokakları.
sallanıyorum zamanzaman, güneş batmadan şaraplanmış ayyaşım sanki! gönlüm darmaduman yüreğim yırtık, artık ağır geliyor hasret bu yılkı atına düşüyorum kendimden bıkkın bir ben atıyor beni yere çözülüyor sabrım.
sızılarımla sızıp kalıyorum yolculuğumun her molasında, sıvışıyorum gerçeklerden düşlerime alıyorum seni, uykularım kanıyor kan içinde sayıklıyorum, cehennem bahçelerinde yanan bir zakkumun dibinde uyanıyorum.
bazen aynalardan geçiyor yolum, tozlanmış yılları silerek arıyorum kendimi gözlerim bulutlanıyor içim yağıyor; ağladıklarıma gülüyor, güldüklerime ağlıyorum gördükçe vodvil gibi geçmişimi.
yalnız yürüyorum bu hayatı, kimse beni görmese de dokunduklarım oluyor; kumral bir kadının saçlarını örüyorum habersiz sezdirmeden öpüyorum dudaklarını, nasıl olursa olsun gözleri gece rengine boyuyorum sormadan.
gecemizin rengine boyuyorum bütün gözleri, gümüş künyelerinde aynı isim yazıyor kucaklarında aynı kedi, her yerde sen her yer seninle dolu, ben ise yalnız yürüyorum bu hayatı.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
yalnız yürüyorum şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
yalnız yürüyorum şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
bazen aynalardan geçiyor yolum, tozlanmış yılları silerek arıyorum kendimi gözlerim bulutlanıyor içim yağıyor; ağladıklarıma gülüyor, güldüklerime ağlıyorum gördükçe vodvil gibi geçmişimi.
yalnız yürüyorum bu hayatı, kimse beni görmese de dokunduklarım oluyor; kumral bir kadının saçlarını örüyorum habersiz sezdirmeden öpüyorum dudaklarını, nasıl olursa olsun gözleri gece rengine boyuyorum sormadan.
gecemizin rengine boyuyorum bütün gözleri, gümüş künyelerinde aynı isim yazıyor kucaklarında aynı kedi, her yerde sen her yer seninle dolu, ben ise yalnız yürüyorum bu hayatı.
Harika ...Geçmişte sevgileri hatırlamak, geçmişi özlemek ve yaşamak...Şiirde öylesine işlenmişki...Hatalar, pişmanlıklar, yaşanan güzellikler...Öylesine şiirde vurgulanmışki..siz şiiri yazmıyor..yaşıyorsunuz...Tebrikler...
Ağır Roman diye bir film çekmişlerdi Güzeldi ama İsmi kadar görkemli değildi film
Ama siz değerli dostum Şiirlerinize ne ad koyarsanız koyun Her birisi altyapısı birikimi ve aktarımıyla büyülüyor beni Bu şiirin de rüzgarı öyle güçlü ki Dizeler okuyucuyu peşinde sürüklüyor
bazen aynalardan geçiyor yolum, tozlanmış yılları silerek arıyorum kendimi
ters kapatmadan o gümüş aynada kırılan umutları, patikalara su veriyoruz kimbilir... içsel bir yolculuktu şiir,geçtiğimiz yolllarda yüzünü okşadık duvarların .. teşekkürler .
yalnız yürüyorum bu hayatı, kimse beni görmese de dokunduklarım oluyor; kumral bir kadının saçlarını örüyorum habersiz sezdirmeden öpüyorum dudaklarını, nasıl olursa olsun gözleri gece rengine boyuyorum sormadan.
*** Şiir bir kadını betimlerken şair kendi yalnızlığından dem vuruyor. Şehrin sesi anlamına da gelen “vodvil” sözcüğü, şairin sesi anlamında da pekiştirilebilir.
Şiirde ses, renk, betimlemeler öylesi sağlam ki her imge bir sonraki dizeyle örtüşüyor.
Şair dize geçişlerini yormadan, kopukluk vermeden akıtmış güne, düşlerine, sevgisine…
Sesleniş hâkim dizelerde kadın tasviri yapılan dizeler şairin gönlündeki sevilen, şairle bütünleşen yalnızlıkta özlem birikimi, hasret seli kendiyle öykünerek verilmiş üslup ve anlatım değişikti, güzeldi.
*gümüş künyelerinde aynı isim yazıyor
...Etkin dize, aitlik var burada künye kişiyle özdeştir ve yürekte taşınan nefis bir imgelem vurumu.
Yolunuz açık olsun, düşleriniz gerçek olsun…
Sevgi ve saygımla Şiirle…
“Vodvil, toplumsal sorunları, mizahi bir yaklaşımla hicveden tiyatro türüdür. Vodvil adının Fransızca voix de ville (şehrin sesi) tamlamasından türetildiği düşünülmektedir.”
Neslihan YAZICILAR tarafından 4/14/2008 4:59:08 AM zamanında düzenlenmiştir.
Sevgili Neslihan, yorumun için çok teşekkür ederim..Ayrıca, vodvil, sözcüğünü açıklama inceliğinde bulunduğun için de çok sağol... Şahsına saygılarımla..
ömer Nazmi şiirinin zarifliği (enstürümanları) ile karşımızda. şairin yalnızlığından süzülen şiir kaleminde damıtılıp gelmiş şiir yüzüne. Ömer Nazmi elleri ile güzel, zarif, başka bir yüz bulmuş yine şiir.
şari şiirin başında yalnızlığını ve bunun o amansız getirilerini sunmuş ve akmış şiir şehirden, şaraptan,geceden, en özemlisi aşktan ve onu yalnız bıraksa da onda vazgeçirmeyen aşkdatn akıyor şiir. ve o aşk kim ne derse desin şairin o bahsettiği gecesine çeviriyor her şeyi. her yer , yer şey her durum her an o ..
ve
bu şiir her satırı ile güzel bir inşanın temelini atıyor. yalnız bir sokakya tek başına olsada her adımı AŞK için atıyor. onun için terini damıtıyor , damarında kanını yürütüyor. " Her yol AŞKA"
kutlarım bu koca yüreği, kutlarım Ömer Nazmi bu güzel şiiri pokutum sadece insan olduğun ve insan kaldığın aşka ihanet etmediğin, son kalesine kadar savunduğun için...
kutlarım YÜREK DOLUSU SEVGİLER...
K.Y.
pastav tarafından 4/14/2008 1:44:48 AM zamanında düzenlenmiştir.
gecemizin rengine boyuyorum bütün gözleri, gümüş künyelerinde aynı isim yazıyor kucaklarında aynı kedi, her yerde sen her yer seninle dolu, ben ise yalnız yürüyorum bu hayatı. **************** yalnız yürüyorum bu hayatı, olmayan kaldırımlarda görünmeyen yollarda gidiyorum, nerede duracağımı bilmeden kimsenin gölgesini incitmeden adımlıyorum adsız sokakları. ******************** Hüzün yalnızlık kokuyor bu gece denizin elleri.. Dostların derdine düştüm. Kalemin daim olsun Ömer Nazmi..
gerceklerden ayrılıp düşlere alıyorum seni,sen var gibi senli sensizlikleri... yalnız adımlarla dost oluyorum,yanlız yürüyorum düşlerimle... yalnızca ben ve avuçlarımda sen... hissettiriyor şiir kendisini... yüreğinize saglık
gecemizin rengine boyuyorum bütün gözleri, gümüş künyelerinde aynı isim yazıyor kucaklarında aynı kedi, her yerde sen her yer seninle dolu, ben ise yalnız yürüyorum bu hayatı.
Abicim şiirin dinlendiren ve acıtan bir yanı vardı Okurken daldım gittim. Senin o kadar büyük bir yüreğin var ki Ve ben bu usta şaire hayranım..
yalnız çürüyor hayat. bozuk bir elma satıyor eskici, Adem'den ibret. paçavra bozması aşklara yazıyor şairler, beş kuruşluk aldanışlara metelik atıyor küçük kız kumbarada yalanlar küfleniyor. parmak aralarından bir yalnızlık fışkırıyor Ömer Nazmi'nin, herkes bir parçası koynuna alıyor da büyüyor yalnızlık illeti, beyaz bir sayfaya simsiyah bir göz boyası yağıyor şiirden, gecenin rengine boyuyor sevdiğim bir şair,yağıyor işte.
Derin,duru,sevimli..Aslında şiire gerekli ne kadar hassasiyet varsa içiçe örülü.Gerçek bir şiir yani.Başka neye şiir denir di ki?Ömer Nazmi,Sen bir harikasın.Bunu keyifle söylemekte bir keyif.Keyiflendim.Selam,saygı.
tozlanmış yılları silerek arıyorum kendimi
gözlerim bulutlanıyor
içim yağıyor;
ağladıklarıma gülüyor,
güldüklerime ağlıyorum
gördükçe vodvil gibi geçmişimi.
yalnız yürüyorum bu hayatı,
kimse beni görmese de dokunduklarım oluyor;
kumral bir kadının saçlarını örüyorum habersiz
sezdirmeden öpüyorum dudaklarını,
nasıl olursa olsun gözleri
gece rengine boyuyorum sormadan.
gecemizin rengine boyuyorum bütün gözleri,
gümüş künyelerinde aynı isim yazıyor
kucaklarında aynı kedi,
her yerde sen
her yer seninle dolu,
ben ise yalnız yürüyorum bu hayatı.
Harika ...Geçmişte sevgileri hatırlamak, geçmişi özlemek ve yaşamak...Şiirde öylesine işlenmişki...Hatalar, pişmanlıklar, yaşanan güzellikler...Öylesine şiirde vurgulanmışki..siz şiiri yazmıyor..yaşıyorsunuz...Tebrikler...