Biricik kelebek
nereye konarsan kon
yarın öleceksin elbet!

Zavallı koyun
çobanın mavallı kavalını dinleyerek ardından gideceksin yine!

Züleyha
Yusuf’un kara gözlerini köle yapacağını mı sandın sen!

Mecnun
sürünsen de çöllerde mum olup yanamazsın Leyla’na!

Dağ
dumanı duvak gibi başına taksan da
eteklerini yağmurlara veren aşk gelini olsan da
öyle yücelerde sanma kendini
bin tepeli kamburun var sırtında
yine de topraksın sen!

Yâr
derdime derman çiçek olsan kırlarda
şifalı rengine yüz sürmem
eğilmem bir nefeslik kokun için,
ırmak olsan aşkın orucundayken ben
bismillah demem
iftarımı açmam bir yudum suyunla!

Ana memesinde vurulurken ceylan yavruları
süt kuzularının boynunda çalışırken bıçaklar
canlar çırpınırken ölüm öksesinde
sesinde açlığın çığlığı varken çocukların
ne kimseyi severim
ne de hayranca bakarım sahte güzelliklere!

Sen sus!
aldırma göğsümü yatak yaptığımın haykırışlarına
bırak acından ölsün,
ölürken herkes görsün yılların gem vurduğu bir atın son şahlanışını
ve koşarken düşsün!
Zaten her gün öldürüyorlar beni
öldürüp
beni bana gömüyorlar
ve çok gülüyorlar ardımdan.

Bu yüzden sevemem!

Mecnun olsam
dağ olsam
yaylalarda koşan küheylan olsam ne yazar!
Aslında bir kelebeğim ben,
kelebekler bir gün yaşar.

Bana sorarsanız
bu alem böyle gitmez
kelebeklerin de yüreği var;
kiminin bir ömürlük sahte sevdası
bir kelebeğin gerçek aşkı etmez!

ö.n