Janset
Kemanın inleyen telinde gezer sesim
nefesim neyde eser sufi gecelerde bir trompete koyarım haykırışımı bir âşığın tezenesine, yitişine boyun eğmiyorum Janset asi gitarda başlatıyorum isyanımı! Bazen kanatlanıyorum şahinin gözlerini alıyorum dağların üzerinde uçarken karlı tepelerde ayak izini ayazlı gecelerde gölgeni arıyorum durmadan, vazgeçmek yakışmaz sevdaya bil ki ölümle başlar yılgınlığım; takatım yeterse bahara yani çiçeğe durursa burada kiraz nisan yağmurlarında gezersem sırılsıklam bu yaz mutlaka bulurum seni, bilirim ya kırlarda sarı süsen olursun ya da bir gülün tomurcuğuna gizlenirsin, sen de bilirsin beni yaralıyken yaşamayı severim! ö.n |
Gülümse Janset,
işte buldum seni
kalbimdesin!
güzeldi gönül sesiniz di
saygımlasınız