KALBİM YAPRAK DÖKER
Gecenin bir penceresi
sızdırır hayallerimin sırlarını mevsimsiz gelen zamanlara bana eşlik eden Senin kokunu benden çalıp götüren rüzgarlar mıydı ? bedenimi çürütmeye başlayan sensizliğin sesi miydi yoksa şimdi senden çok uzakta metruk bir mevsimin soğuk duvarlarına ismin yazılır her gün gözyaşlarımla korkma beddualarım ulaşmaz sana onları engelleyen bekçiler var Sevgi duvarlarımda bir hiçlik kuşatır hislerimi duygusu olmayan sararır kalbim yaprak döker Eylül misali nadasa bıraktım Gönül bahçemin topraklarını hiç bir bitki bitmeyecek orada Rüzgar terk edecek yağmurlar geçecek başka mevsimlere Yıldızları sönecek Sema’nın Samanyolu’ndan düşecekler Belki de şimdi bekliyorum söz verdim Sabır taşıma bir gün geleceksin biliyorum Feryadımı duyup ta önce yağmur olup geleceksin yağacaksın getireceksin bereketi duygularıma gözlerinden akacak mavi bir nehir içinde ben yüzeceğim sessizce şiirler fısıldayacağım sana akarken ve durup seni bekleyeceğim küçük Suskun deltanda geleceksin biliyorum oraya Sabahat Çelik 16.10.2016 |