Metruk bir harabede
Kimsesizliğin çocukları
Esrik bakışlar kuşatmış
O masum güzel gözleri

Kim işgal etti onların beyinlerini
Onları bu hale getiren nedirki
Bahar terk etmiş ihlal edilen gönüllerini
Ne yerler ne içerler
Kimsesizlik düğüm atmış kursaklarına
O mendebur koku burunlarında
Bir satılmış mahluk geçmiş başlarına
Terbiye edercesine

Satar ruhlarını şerefsizce
Bir balon dolusu zehir ile
Koklatıp avutur ödül vermişcesine
Dertleri yataklıdır yatar kalkarlar orada
Esrik düşler barınır ruhlarında

Daha doyamadan uykuya
uyandırılırlar hırsızlığa
Ağır bir heybedir hayat
Taşırlar omuzlarında
O küçücük boylarıyla

Zaman ihlal edilmiş yürek haritalarında
Zaman yoktu ağlamalarına

Ama dur bak bir gözyaşı süzülüyor yanaklarda
Umutları yuvarlanıyor gözyaşın her damlasında
Hüzün bütün çirkefliğiyle kuşatmıştır ruhlarını
Kilit vurulmuş beyinlerinde
Pişmanlığın adını bile hatırlamayan bu çocuklar kim
Kim bunların anne babaları
Bu çocuklar hepimizin tüm ülkemizin çocukları

Sıfıra düşürülmüş hayatla modları
Daha ne kaldırımlar aşacak ayakları
Kim unutturacak onlara yenilen dayakları
Güzergahı karanlık bir yol
Alır gider onları

Ah, duyun bir çığlık sesi çok yakından geldi
Vahh anam bıçaklamışlar Ahmedi
Yankılı bir ses ile Annemdi son kelimesi
Masumca bir bakışla yığıldı yere Ahmedin cesedi
Onlar altı kişiydiler,diğerleri yüzlercesi

Kim bilir kim yaptı bu zalimliği
Çöplükmü olacaktı Ahmedin cesedi
Ahmet toprağa iltica etmişti
Durmuştu o tertemiz kalbi

Gücü yoktu ağlamaya
Mehmedin Alinin,Yusufun Hüseyinin
Sadece boş gözlerle seyrettiler Ahmedi
Kaldılar beş kişi
Aralarında biri vardıki Adı uyanık Cengizdi
O biraz kendindeydi
Onun bir çığlığıyla titredi Ahmedin cesedi

Kim bu çocuklar bizim değilmi
Kimdir Anneleri Babaları onlar altı kişiydi
Diğerleri yüzlerceydi
Onlar çocuklarıdır bu ülkenin
Onlar gelecek nesillerdi
Kaldıralım çocuklardan bu şiddeti

Sabahat çelik
30.08.2016 ÇOCUKLARA ŞİDDETE HAYIR DİYORUM