Dün bir çığlık koptu Türkan abla
annemin haykırışı
üşüdüğünü söylüyordu
önce babası bırakmış ayazda
sonra annesi
sonra ne kadar kardeşi varsa işte
kafesindeki yeşil sarı muhabbet kuşu
gördüğünde kabuğundan başını uzatan kaplumbağası
tuğla kırığıyla çizilmiş sekseği
giydirdiği kağıt bebekleri
hepsi ayaz yüklenmiş

günler böyle geçmiş
sonra büyümüş
her gün daha beter üşüyormuş
babamın ellerini tutamadan
avuçlarındaki kader çizgisine sığınmış
babamın avuçları ayazdan beter Türkan abla
öyle bir üşümüş ki annem
önce yorgun,
sonra hasta düşmüş

benim cümlelerim yitik Türkan abla
nutkum tutuk
babam
belki babası
belki annesi
belki komşumuz Seher teyze
biri, biri mutlaka bir şey söylemeliydi anneme
sözcüklerden dokunmuş bir battaniyeye sarmalıydı onu Türkan abla.

ayazda kalmış annem hep Türkan abla
üşümüş
annem hep üşümüş
sükunetini recm edişine değecek
bir şey söylemeli anneme Türkan abla
üşümemeli bir daha.

uykuya daldığında
rüyasına düşüver Türkan abla
gece karası gözlerinden
yıldızlar kondur annemin saçlarına.

Hüseyin Gökmen
06/08/2016