İhtiyar Gökyüzü
Çamurlu yağmurlara gebe bulutların
ağırlığını taşıyorsun bağrında yorgunsun kuşların çoktan göç etti başka iklimlerin gökyüzüne yalnızsın mavini yitireli nasıl da beyaza kesti yüzün ihtiyarsın uçurtmalardan da medet ummuyorsun epeydir gerginsin nihayetinde yağacaksın gürleyeceksin ne kadar sahipsiz varsa hükmünün geçtiği kırıp geçeksin bir yerlerini bir kez daha sızlatacaksın her şeye rağmen atan yüreğini. hatırlatacaksın ıssızlığın nasıl da üşüttüğünü bi nefesle ısınmayı öğrendikleri anda. Bugün senden çok korkuyorum gökyüzü ana rahmine sığınma hayaliyle yüzümü bacaklarımın arasına gömüyorum ne yorganımsın, ne çatım mateminle örtme üstümü ben senden de yalnızım gökyüzü. Hüseyin Gökmen |