LEKE
Çocukluğum
sararmış hikayeler kokan bir evde kalmışsa uzağımdır oyunlara büyümüşümdür. renkten renge koşarken yorulduysam leke almışımdır bir kez kuru öksürüktür soluğumdaki ya iflahımı kesecek ya rezil edecek. takvim yaprağı yiten günün yasını taşırken devrik mezar taşlarının hüznünü salar solan gülüşlerime kıymık acısı düşer ardı sıra. en çok hangi an’ım hatırlanacak diye düşünürken tanrının üvey çocuğu misali sahipsiz ölüşüm gelir aklıma en güzel söz son nefeste saklıdır oysa yalnızken ölmemeli insan. madem gücün sonsuz yeni bir dün ver bana Tanrım! kirlenmemiş avuçlarımla geleyim sana... Hüseyin Gökmen 02.09.2016 12:00 |