NEFES
Kolların hac gerginliğinde
tüm yollar gövdenden sapıyor kim sol yanından çiğniyor kimi sağ kucak dolusu ayak izi ve kırık kemik acısıyla şubatın ortasında çıplak kaldığında dilin kursağında hayatla savaşır gibi nefes almaya çalışıyorsun hep biliyordun bir akrep lal kesildiğinde kendi ile kanlı bıçaklıdır artık yüreğindeki zehrinden korkuyorsun. ve ilk defa istiyorsun durgun bir ırmakta arınmayı, avuçlarında nilüfer kokusu yüzünü duvarda biten yosuna sürmeyi, çimenin ılık yelle titreyişini görmeyi ki yaşayabilmeyi. Hüseyin Gökmen 21.08.2016 |
durgun bir ırmakta arınmayı, " kaleminize sağlık yine şahane bir şiirdi :))