10
Yorum
40
Beğeni
0,0
Puan
2952
Okunma
Kırılarak örülmüyor umutlar
Yol uzuyor önce ardınsıra
Yürüyorsun; adımların bu dünyaya dar
Sonra astarsız bir ömre bir dikiş daha
Derken uçurum; ömür deniyor ona...
Teraziden bakınca her şey dengede
Yiyip içiyor, gülüp oynuyor gibiyiz
Ne zaman düşüyor boynun inceden
Oysa; yer yerinden oynuyor
Gözleri ipince oluyor çocukların mesela
Kararınca umut ve inince gök yere
Soluyorlar bir bir, illâ ki gözlerinden...
Böyle zamanlarda ben
Diş biliyorum aşka ve umuda...
Öyle bir hezeyân ki
Gelmiyor dile!
Böyle soyunmuşken çocuklar
Böylesine çıplakken
Küsüyorum elbisemin kumaşına bile!
Özlem TARHAN
Haziran’ da bir hazîn ân...