Kırılarak örülmüyor umutlar Yol uzuyor önce ardınsıra Yürüyorsun; adımların bu dünyaya dar Sonra astarsız bir ömre bir dikiş daha Derken uçurum; ömür deniyor ona...
Teraziden bakınca her şey dengede Yiyip içiyor, gülüp oynuyor gibiyiz Ne zaman düşüyor boynun inceden Oysa; yer yerinden oynuyor Gözleri ipince oluyor çocukların mesela Kararınca umut ve inince gök yere Soluyorlar bir bir, illâ ki gözlerinden...
Böyle zamanlarda ben Diş biliyorum aşka ve umuda... Öyle bir hezeyân ki Gelmiyor dile!
Böyle soyunmuşken çocuklar Böylesine çıplakken Küsüyorum elbisemin kumaşına bile!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İnceden... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İnceden... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
el yordamıyla buluyoruz artık dünleri öyle eski öyle naif..ve anımsamaktan korkuyoruz yarınları çekinerek aralıyoruz her an yürek yangısı baş dönmeleri
Soygun yerine donmus dunya "Yagma sofrasi " gibi; kimin kasigi kepcelesmis ise, kimin catali oraklasmis ise, kimin eli uzun ve guclu ise; onlar soyup sovana cevirmis, cocuklugumuzu..Ayibimiz bizim degil goze gorunmeyen..!
terazinin dengesine
eğilip bükülen bakışlar yalıyor
ömrü...
tenime sarılıyor yüzümden düşen
terler...
düşüyoruz.
tebrikler,