SANA KIZIL ŞAFAKLARIN GÜNEŞİNİ GETİREMEDİM-Emeğin Şairi Sennur Sezer Anısına...
SANA KIZIL ŞAFAKLARIN GÜNEŞİNİ GETİREMEDİM-Emeğin Şairi Sennur Sezer Anısına...
I. emek ve onurdur mücadelen yoksul sokaklarda direniş tulumun eski akşamlarda hayalin kül rengi sıcak bir ekmekle dönüyorsun evine düşler ışıldıyor çocukların gözlerinde işçisin nasırlı ellerinde vefasız demler emeği işledin nakış nakış makinelerin uğultusunda hava ağır kurşuni söz mayıs kısraklarının hüznü kızıl renge çalan hınca hınç sokaklarda karanfillerin geçişi bir torna tezgahının başındasın kan ter içinde bütün seviler kimine göre sefil bir cümbüş kimine göre acını derin haykırışı işçisin çırpınır yüreğin harcını çekerken bir ülkenin ıı. grev var bugün denizlerin kanat çırpan kuşlarının kor kanatlarında karanlık fırtınaların çağırdığı parlak güneşlerde sömürüsüz düzen ilk bildiğin alınterinden ürkmüş oysa dünya uçan kuş gökte mağrur pamuk tarlasında güneşe dönüyor yüzünü işçi kadınlar makinelerin uğultulu sesine inat gel seninle yeniden diriltelim fosfor maviliğinde denizleri işçisin kara dumanlı fabrikalarda topraksızsın ırgatsın ağanın pamuk tarlasında karanlık dehlizlerde umudun ışığını arıyorsun kara ocaklarda bir grizu daha patladı karadondan somadan ürktü bütün tanrılar işçisin karanlık dehlizlerin umuda yürüyen yollarında korbonmonoksit kokusuna aykırı düşün III. boyacı çocuk elinde paletin fırçan olacaktı kuşlar ülkesini boyayacaktın mavi bir özgürlüğe yeldeğirmenlerine karşı söyleyecektin türkünü zemheri cemresinde yollara düşen çocuk hiç oyunun olması senin masalların yarım sonbahar göğünde sessiz dünya zifiri karanlıkmış meğer işçi çocuk oysa sen maviye boyamak istemiştin emek alınteri solgun kızıllık işçisin ağırdır gülüşünün ardındaki direniş ıv. gemiler boyuyorsun tersanede yağmur kül renginde yağıyor eski limana düşüyor düşlerin boşluğa kanayan sözcükler yorgun çırılçıplak işçisin hiçlikten önce ne vardı bu ülkede v. bağışla beni fabrika kızı işçi çocuk kanat sesleriyle yükseliyor ölümün çığlığı tersanelerde gidiyorsun beyaz bir zambak gibi gemiler de gidiyor bu kara seviden emeğin türküsünü söyleyerek ölümün anakucağına işçisin emekçisin kutsal alınterisin bağışla beni kayıp masallardan gülümseyen işçi çocuk sana kızıl şafakların güneşini getiremedim Ömriye KARATAŞ |