Yanımdaki yangınsığmaz onmaz oldum bir yerlere hani uzklarda olsan da düşsem peşine yangınımı versem yollara yellere şu yanımda yakınımda burnumun ucunda ki hasret vay vay vay ben sana bir şey diyemıyorum ki kime ne deyim gülüşün selam verişin arada bir hal hatır soruşun günde bir kaç kez görüşüm hayalde yüzbin kere görünüşün yok yok her an saniye gözümün önünde duruşun nasıl anlatıyım bilmediğim uçmuşum ben kanatsız göçmüşüm derya deniz çöllere aşka düşmüşüm kör kül olmuşum yanı başında cürümüm cesaretım yok söz etmeye sorduğun ’neyin var’ senin neyleyim ah ah ah derdim ilacım dermanım sana nasıl aşığım desem deprem zelzele tufan demesem başım çatlıyor duruyor zaman Ahmet Coşkun |