Gül Rengi Veda
gözlerin bakir bir koy
sesin dağları çağırıyor inceden gitmem lazım sevgili yarim gül rengi dudağının kimsesizliğinden kalbim antik bir kaya mezarı senden önce senden sonra kaç sevi gömdüm suskun uykularla kalbim mecburi iskan değil tenin insan ayağı değmemiş kayalık kah meyve bahçesi kirazlı kah buzul gölü mavi uçarı dokunmadan geçmişsem ıssız ayaz dudaklarından sesin çağırıyor olmalı gitmem lazım sevgili yarim gül rengi dudağının kimsesizliğinden ah nar çiçeği kanadın durdun varsak illerinden gitmem lazım denizler ülkesine kalbim eski bir liman kalıntısı ruhum özgürdür daima gizemli yabancı unutuşun belleği yıldızlarla dolu bir gece yarısı gitmem lazım sevgili yarim gül rengi dudağının kimsesizliğinden |
Gitmek gerekir bazen.
Pılını pırtını, tasını tarağını ve de kâlbini evet kâlbini ve de kırıklarını..
Alarak hepsini kendinden bile gitmek gerekir..
Ki kendi yaranı saramaz hiçbir umut artık..
Koyu bir veda bu..
Bir derin hikâye şiirdeki..
Nâr olmamak ne mümkün..
Sevgilerimle.