KARDELENLERİN BAHAR RAKSI
Kardelen çiçeği
Kırık oyuncaklı çocukların çiçeğiydi
Bahara yakın uyanırdı karlar altından

Kirmanlar çevirirdi ninem
Acının sof iplğini eğirirdi
Başaklar olgunlaşırdı
Terkimde şiir küheylan atlar
Katran kokardı dağlar
Soğuk bir bahar sabahı
Kardelen boy verirdi toprak altından
Zamanla belki susardı ağıtlar

İpekböcekleri kozalarını örerdi
İpekten çeyizler dokurdu ninem
Gelin duvağı çiçeklerinin
Üç taşlı ocaklarda solacağını bilmeden

Oyalı yazmalar asılıydı hayat ağacında
Duvak beyazdı gelin teli gümüşten
Beline gökkuşağından kuşak
Evde dirliğin datlolsun
İki oğlan bir kızın olsun diye uğurlanıyor kardelenler

Gece baykuşlarının sesini unut
Teneke saksılarda büyür sardunyalar
Turunç kabuğundan reçeller çocukluğumu koruyan
Balığın kavağa çıktığını duyduğun gün büyüyeceğim

Kardelen çiçeği boy veriyor toprağın altından
Can çemberlerden geçip buluşuyor sevgiliyle
Bedestenler senin olsa ne fayda
Tüylü yapraklı ayvalar soldu dalından
Manolyalar gece narları koptu dalından
Hayallerimi ve gümüş telimi attım bir çağlayandan

Gelin telim incinmiş bir kardelen çiçeği
Ninem el dikiş makinesiyle cibinlikler diker
Gül ve menekşe kokulu baharlarda
Ilık sabah rüzgarlarından başkasını almayız cumbalı pencerelerden içeriye
Gelin telim muhacir bir kuş
Kanaviçelere işlediği gemilere binip gider

Adabımuaşeret ve musiki dersleri aldım
Okudum hayatın en mutena yerine asılmış yazılarını
Okudum ki yazgımmış meğer
Kar suları eriyor gelin telim göçte
Gitme diyor bir ses
Yuvasını bırakıp uçmaya kıyamayan bir kırlangıç gibi

Kardelenlerin bahar raksını toprak altından duyuyor musun ey yar

Şiir /Ömriye KARATAŞ