Mor ÇiçeklerBin kere öldürmek için Kaç cellatla anlaştın ey Dünya ? Daha Ben doğarken, Oysa benimle beraber Yıldızlar da doğmuştu annemin dudaklarında Mor renkte çiçekler açmıştı çatlayan yanaklarında İçine düşen sicim gibi kıvılcımdan habersiz Pusuda bekleyen acılara haykırıyordu Gözlerimden umudu. Ama bak şimdi! Mutluluk emeklerken mayınlarla örülmüş yollarda Toz pembe hayallerden önce büyüdüm yine Uçsuz bucaksız siyah kalplerine sığmadı günahlar Göz gözü görmüyor karanlık zindanlarda Parmaklarından tutarken hayatın, Boğazımda uç damla acı su ve limde dört tane küflenmiş zeytin Kalem yaptım çekirdeklerini Dilsiz, sağır, soğuk duvarlar defterim Sabır Allahım diye topluyorum Kaybettiğim dökülen günleri Hatırladım birden, Kelebeklerin üstüne konmaya kıyamadığı: Doğum günü kutlu olsun küçük meleğim. Hani içine düşen o kıvılcım vardı ya Anne Bana gelen bir ninenin gözlerinde gördüm onu Ama kor misali, Görsen, daha düşmeden yakar kahrından alemi Veda ederken sana, canımı al deyince ’’ Elim varmaz, nasıl kıyarım sana.’’ Diyen sendin Anne. 19,12,2024 |