SANTORİNİ EPİTAF BİR MAVİ
Şans tanrıçası tyche
Bir obeliks gibi yükseliyor göğsümde mavi adalar
Bir zaferin anısına yaşandı ve bitti aşklar
Justiniaunus nedir bu temaşa
Dor tarzi kalın duvarlar aramızda
Bir avuç para attım Yerebatan sarnicina
Medusa öptü alnımı

Bir yangın kurbanıydı giysileriniz
Mozaik sur ateş kıvılcım grejuva kalplerimiz
Kaç tekfur öldü içimde yıldızlar düşerken gökte
Tanrının sevinçli anasiydim sen varken
Mozaiklerden freskolardan mavi pruvali gemilerden gelirdi sesin
Bir aya yani yortusu olup alev alev yakıyorsun dilsiz sularımı
Kesip saclarimi hangi denizlere atsam

Sen bende duman mavisi bir gökkubbesin santorini
Begonvil kokulu bir katedral
Barok bir çan içimde hiç susmayan
Sınırları kaldırdım mavi güvercinler kanat kanat
Volkanların üzerinden bir aşkın dumanı tütüyor sevgilim
Küller örtüyor seni

Rodos feribotu bir noel arefesinde beni sana taşıyor
Lirsiz söyleyemem şarkılarını
Hep yaralar içinde kalır aya yani
Ateşlerde atlasam da efsanem trejedyam
Yenemem içimin Pers trajedisini
Eshilos bir salamin deniz savaşı olur sana yenilgim

Ölümsüz bir zeytin agaciyim salamiste
mavi çatılı ev santorinide
Bir hayal adasiyim seninle
Volkanik çöküntülere mavi atlar süren bir Poseidon
Gemilerin çanları çalıyor
Tahliye ediliyor yenilmiş bedenim
Güneşler doğuyor Anadolu’dan
Mavilikleri sen doguruyorsun santorini
Tanrıları gözlerinde susturuyorum mavi mavi
Şiir Ömriye KARATAŞ
#santorini
#poetry