Maden
Yaşam küresinin ritmi
Samanyolu penceresine baktığımız

Madencinin baretiışık ışık
Ne geçmişim var ne geleceğim
Dün somada kara çığlıktım bugün amasrada
Ateşe yeşil dal atan yetim çocuk
Karadır yazgımız
Yazgımız ki göçüklerin yası
Maden post-modern sanrı

Maden
Umutsuzluk patlaması
Göçüp gitti maden
Umutsuzluk koridorunda
Yiten babamı ararım
Kıvırcık buklelerim düştü okul yoluna
Beslenme çantama ne alayım
Ekmekler karardığından bu yana
Senfonileri örse vurulan çekiç
Kömür vagonları
Yerçekimi yasaları seni çağırınca

Göçüp gitti maden
Şafak sökerken
Sessizce toplanan halkın önünde
Granit tan yeli esiyor
Eriyor maden
Bir grizu patlamasıdır babam
Bize sarılıp eriyen
Kara topraga kök salmış

Bir çocuk okul yolunda saçı örgülü
Ekmeksiz
Vardiyalar borazan
Vagonlar göçük yası yüklü
Bartın çayı yasını nehrin güneyine boşaltıyor
Göçüktür düşlerim amasrada
Fabrikanın bacasinda kül rengi mavi
Çeşmi cihan bu mu ola

Dün somadaydım
Bugün amasrada
Ben madenlerin kara çığlıgıyım
Sessiz karanlığın derinliğinde
Ve Tanrı dedi ki
Işık olsun
Kara çığlık madencinin kaderi
Bir çocuk okul yolunda saçı örgülü
Elleri üşümüş

Maden
Postmodern sanrı

Şiir Ömriye KARATAŞ
#maden
#amasra