ÖZLEM
bugün nisanın yirmi dördü sessiz bir veda günü.
kara bulutların yerlere kadar inişi sanki. gözlerde yağmur gibi yaş yüzlerde hüzün. ayrılık rüzgarının estiği nisan yağmurunun toprakla buluştuğu gün. çilelerle geçen romansı bir hayat. kalem yazmaz gönülde olanları. okunmaz kağıda yazılmayanlar. ve o sürmeli gözlerde görünenler. neler ,neler söylerlerdi. şimdi durup düşünüyorum yalan söyleyemeyen gözlerini. konuşurken sesindeki nameyi dolu,dolu olan gizli sevgiyi. birde sana ait olan oturduğun o köşebaşı yeri. şimdi nisan ayı içimde sızlayan bir yer. gözlerini düşünürüm sesini kulaklarımda duyar gibi olurum. kapıdan her girişimde oturduğun yere bakar gözlerim. kim oturursa otursun hep boş kaldı o köşe. her ayrılıkta hüzün var göz yaşı var bendeyse hep sen. kara bulutlar dağılır gider rüzgarla. yada nisan yağmurları inceden inceye iner toprağa. ve bir ayrılış öyküsü gibiydi tüm yaşananlar. daha çok şey konuşacaktık zamanı yetiremedik belli. uzun ayrılıkları düşünemedik. bir nisan yağmuru gibi toprağa düşeceğini bilemedik. yirmi iki yıl oldu koskoca yirmi iki yıl. dün gibi aklımdasın. gözlerini hayal ediyorum gözlerimi kapatarak. susuyorum kulaklarımda çınlayan sesini duymak için. özlüyorum hala dün gibi. Mehmet DEMİR sk. |
Kalemin var olsun
______________________________Selamlar