Kirli elleriyle Rüzgar
Yoruluyorum galiba
sıkılgan tavırlarda geziniyorum sokakları kulağımda bir tını eskilerden kalan sıkılgan biraz, biraz da ağlatan siyah oluyor bir kısım güneş kendince tutuluyor gökyüzüne bilmez ki gökyüzü sahipli hem yüzü asık hem kirlidir elleri o eller ki gezinir tenimde ürpetim korkumdan değil kaybolan geçmişimde yoruldum diyorum kirli elleriyle dünyayı sevenlerden umursamaz sevilerden katledilen yüreklerden aramam artık bulamam da belki bir rüzgar ki elleri kirli her seferinde seni bana getirir sevgilim sen düşünme bunları bir rüzgar ki estikçe konun gelir |