ellerim bir toz bulutu
zamanın kıyısında öylece duran
her rüzgarın bir alacağı var belli
dokundukça azaltan
ellerim bir toz bulutu
sana dokunsa kaybolacak gibi
sevdana takılan kurdele misali
sessiz bir şehrin sitemkar halleri
ve köşe başı kadınları
kibritten evler yapayalnız şimdi

sus, sus diyorum
bir harf daha ileri gitme
örülsün yolların ilmik ilmik sevgimle
sabahın aydınlatamadığı evlerin
ve akşam güneşinin zıtlığıyla yaşadığım
kenarlarına kürekler vurulmuş şehrin azizleri
bir o yana bir buyana dolanan görünmez elleriyle
boğazımda bir düğüm olur şimdi
karanlık ve yine yola çıkan sesiyle
ellerim bir toz bulutu
dağılır varolmamış yalancı kimliğinle

dokunulmaz sandığım ne varsa
ve ne varsa sana dair unuttuğum
zannetmek ne acı
unutmak ne acı
döktüğüm her damlanın hesabı
sorulmasın sevdiğim ölüm var
ellerim bir toz bulutu
sana uzanamayacak kadar boğumlu
sus ilerlemesin harflerin
kalbim yaşamaya karşı çoktan durdu.