Acılarımın Gökkuşağı
Acı çekmenin gökküşağı halindeyim
Bazen mavi bazen kırmızı benim acılarım öylece bakıyorum hayata geçip gitmesine aldırmadan bi yerler var biliyorum sanki bir kaldırım ötesi, bir kapı eşiği geçemiyorum sakinim şuan yaşama duyduğum özlemim gibi nefes alıyor gibi sallıyor gibi dünyanın bütün eksenlerini ve avuçlarım kan kırmızı gök kuşağı altında siliyorum enlemleri ve boylamları çıplak bırakıyorum dünyanın bütün yönlerini sana uyanamadığım her sabah ölüyor renklerim Tanrım daha ne kadar ne kadar renklenecek yüzüm istemiyorum yağmur yağmasın elimde bir siyah boya her yer dipsiz bir hüzün geceyi karalıyorum siyah boyalarla yıldızları tek tek ben yerleştiriyorum acılarımın gök kuşağı renkleri bu aralar hiç sevmiyorum |