Övünmeyiniz! Hem topraktan yaratılmış, hem de toprağa dönünce kendisini kurtların böceklerin yiyeceği insanın övünmesi neye yarar. HZ. EBUBEKİR
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
zenci hürriyet
Mehtap Yıldız
13 beğenme · 4 yorum · 1385 okunma
zenci hürriyetŞiirin hikayesini görmek için tıklayın
4
sen cizre dersin ben arakanda yanarım silopi dersin sen ben Filistinli’de kanarım ölümleri sinemde tartma be dostum gel yüzümde seyran eyle kendini bu cennete şükredelim Allah diyecek bir gün ve size vadettiğim süre doldu bilin ki artık sabretmeyeceğim kafamın içindeki kendime katlanamıyorum konuş içimizde bizimle Rabbimiz yoksa seni ararken kaybolacağız ey dilimin şehadet makamında olan hürriyet anonim bir ihanet sesiyle birlikte az sonra gayrimeşru b/akınca içime sen giyinip üzerime seni hızlıca kapatıp özgürlükleri bir bir yüzüme gizleyip gözlerimi paçoz düzenin fevkinden yürüyeceğim cehennemin en dibine sahi jan dark ölmüştü demi bir zaman bundan haberim yoktu tuhaf ki bu günler hep gündemimde tanrının esirgeyiş-inde son azize olmuş birde bu demektir ki eyyy zavallı beyincik bilesin ölüm kutsaldır her dinde tüm bunlara rağmen dedim bu ne fevkalade bir savaş ne müthiş angarya ve çok sıradan artık vızıltı olmuş bu fersiz dünya bana ne sahile vuran bebeklerin renginden dedim yurdundan sürgün edilen mülteci figanlar-dan dedim ki kalbim şeytanın yüzünden daha mı kara ne yoksa nasıl dayansaydım bu serkeş rüzgara merhamet dediğin fenada bir tuhaf heyula demokrasi mi dedi biri o bize yapışan ihanet mahkemesi idama mahkum bu serzeniş o çok renkli davamız değil mi ahh duyun ki "on bin Müslüman çocuk "garp ta olmuş fuhuş batağında künyesiz maganda olsaydı bile dinsizin nesli bu çocuklar ne fark eder ki insanlar Nusret ey yüreğimin hakimi vicdan öldü öldü öldü ah justitia sen çok hainsin bil ki duy ki sen koca kafalı bir günah keçisi oturdum acı uyudum sancı uyandım bir korkunç yargı bu nasıl bir minsiccil ki Allahım içimin mahkemesinde huzurdan kovduğun bir mahkum gibi çıktım şimdi bana ne karşımda dikilen özgürlük anıtından bana ne benim için durmadan dönen dünyanızdan bu sahilleri biz sana sunmadık kadersiz AylAn suçlu ilan etmesinler adaleti bir daha konuşmak en büyük suçtur ölülerin ardından müslümandım savruldum elest makamdan süregelen bu ihanet sarmalında bir ben değilim cenneti Haktan dileyen ve söylemiştim daha öncesi nice merasimlerde tek ben olmayacağım cehenneme çağrılacak yaratık demiştim cibilliyetsiz aklı bilmem kaç promil çalışan o c-insler suçluluk psikolojisi içinde hırlayan o dev kafalar var ya izbe bir mazgal kuyusunda din çıkarmaktalar hala zamanın s-saklayamadığı aşüfte münkafir çakallar oysa ki ne müthiş düzenli dindarlardı bildiğim onlar onlar ki çok sesli ulu sabah geceden kalma bir cenabet-le kalkıp uykulu şuh kesmiş genelev kapısında besmele çeken Allah kulu meyhane köşesinde zina hürmetine son Amentü onlar ki hussaini köprüsünde atalet taşıyan in"am lar yüzü mihrap sız bir şato olan apollon prof"lar içinde secdesi yasak darülfünunun lar yeddi ceddinize dokuzbindokuzyüzdoksandokuz millet tükürsün emi gidi siz yurtsuz kalmış müsrifler sizi terk edip gidin enkazımda köklenen çağdaş time(!) köşesini İsra-fil ayaklansa dahi dünya kurtaramaz bizi bilin ki bu korkunç bir ırk cinneti içimde olağan bir vahşet demi içimde büyüyen olağanüstü sur nefret ki yükselir göğe sinsi sinsi ölüm ateşi hep infaz-daha çok infaz bu son idam bilin ki devşirme dilimin son duasını yaparken bir geçmiş zaman ben c-inleri sevmezdim hiç korkumdan Muhammed kur"an okurken onlar yüz çevirirdi haktan yinede yakaladığı yerde alt ederdi onları iman inkarın içinden süzülürdü zaman tesalya rüzgarları eserdi her gece mağaralardan grevci kuşların kanadı dev boyutlu bir vietnam bilirdim inkarcıydı tüm kavimler karanlıktı o ruh hep kapkaranlık bir çılgın hayvan yinede adaletiyle onlara ışık yakardı dünya hiç durmadan "Şayet Allah dünyaya bir sivrisineğin tek bir kanadı kadar bile değer verseydi yeryüzünde yaşayan tek bir kafire bir yudum su bile vermezdi." amenna ve daima mucizeydi Allah’ın bir damla aydınlık vermesi bize reddedilmesi imkansız nimetti bu dünya denen dünya ki döndükçe yüzümüzü kirleten serseri eylemlerde büyüdü enfes telaşlarım hep bir kara su yürürdü dudaklarımı öpen tevhide ıslatamadım iman tahta mı ondan aşık olduğum adam kurudu morgdaki tabut gibi ne alakası var demeyin sakın ah ben daha kaç küsür yaşındayken bilmem ilk olarak onu boğ muştum göğüs boşluğumda ki şu soysuz devlette kabilden türemiş ilk katildim ben yalvarırım demeyin anneme cennette muhtaç kalırım ebediyyen doğduğum gün sorsaydı bana sütünü vermeden önce annem ister misin içimden ayrılmak deseydi içinde yaşamak hakkımı tutarken ellerinde melekler yemin olsun ki ona derdim ki efendiler annem hakkımı sana etmem helal rahmini bana derhal geri ver şimdi şah parmağımda noel sevinci günlerden bir yezid sabah ölülerin kırkını vermekle de temizlenmez ki günah yok bir cuma akşamı tövbemiz de pırıl pırıl ışısın Allah dilimde böyle olmayacak ah olmayacak ki en iyisi intihar edeyim brooklyn köprüsünde tutabilir bir melek beni belkide brokliynde ölmek çok sesli bir göğe yükselme yeminle havari kuşların kanatlarını kırıp gök kubbenin şehrinde tüylerinden bir dünya kuracağım avuçlarımın içinde İsa"nın başlattığı tarihi silip aynadan yüzümü sökeceğim da Vincinin ruhunda ki tablodan ve illa kurtulacak bedenim canımı yiyen sırtlandan dedim gelin ey kardeşler birleşelim duymadılar Huseynin hakkı için tutun ellerim görmediler sevmek için izin vermediler ben Fırat nehrini çok severdim oysa ırkımı eşeledi soy-kıran cansavlar la-ilahe kerbela haktır dedim dedim illallah ki haktır Kudüs öleceğim dağlansın dilim "eşhedüenneMuhammedRasul" diyemedim bir el yüzünü dayadı göğsümdeki mihraba ışıltılı bir gece gelip sökecekti yüzümdeki gökyüzü kapısını bir ayet indi ki adı ol mescidi aksa dilimde son sukut dua "SübhaneRabbiyel-alâ" ve can davası güdecekti bundan sonra bildiğim bildiğim sonsuz o intikam geliyordu gün gün ve yaşlı annenin kollarında öldü bir bebek daha batık bir gemi görünüyor güneşin en dibinde bir imparator cenazesi kalkacak az sonra az sonra ölüm yok sanki değmeyin keyfime Allah şahit tanrılarınızı hiç sevmedim bekaretini kurban verirken şeytana ruhlar gözleri Rahman içmiş melekleri gözlüyordum naaşlarınızı gömmek için sizin bizim hepimizin metruk mezarların hitabında ilk sancak sancaklar ki cansız vatan altında ölümsüz toprak son geceye değince hilal çıldırıyor ruhum mirim imanım kördüğüm ben Türküm kürdüm ben Museviyim-i seviyim budistim ve illa insanım özgürlükse yaşamak hakkım perdeleri çekin karanlık olsun bu gece uykum ben Allah ile yüzleşeceğim . my |
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
zenci hürriyet şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
atilla durukan
26 Şubat 2016 Cuma 20:05:09
derin manalı ve uzakları yakın eden düşüncelerle dolu dizelerdi kutlarım sizi usta kalem
Işık Mehmetali
25 Şubat 2016 Perşembe 18:26:59
Anlam ve anlatım güzeldi.......... Eyvallah usta
Kalemin daim olsun
____________________________Selamlar
Kalemin daim olsun
____________________________Selamlar
İmdat TÜRKEL
25 Şubat 2016 Perşembe 13:18:00
bu güzel şiiri yazan yüreği kutluyorum hocam saygılarımla esen kal allaha emanet ol
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 25.2.2016 00:50:57
Okunma Sayısı
: 1385
Yorum
: 4 yorum
Beğeni
: 13 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Allah onları ıslah eyleye...
Sevgiler,selamlar ile
Şiir ola