Ateş Susunca Yetişir Kızması Denizin
Ateş Susunca Yetişir Kızması Denizin
ateşim örtüyor dağın kenarından ufka doğru yaz cenazeleri gibi kalkıyor fırtınamın özlemiyle söylediklerini anımsıyor boşluğun taşına vurdukça anlaşılmamak üzere yaşayan bir çiçek orada, tankların marşlarını hışırtısıyla yeniyor bir aşk başlamak üzere güneşi söndür evi uykuya bırak ve olur olmaz aç perdeleri kapının gıcırtısı eski derinliklerden okul önleri gibi doluşunca yakalarım saçlarım çırpındıkça değmeye kötü bir dünyaya esriyor yalvarmalardan tutulmuştur ay kimse bilmez öteki şeride bakarken çizginin büyüsünü sanki fiyonklarıyla bir kız güzel -ler onu tirioni biliyorsa eğer kanın terlediğini bilen erken büyür ölümün mumunu eritmek için kaç canı kaldıysa kelimeler onu yazar susmak dili Payanda |