Şiiri beğenmeyebilirsiniz elbette. Şiirin bir ideolojisi varsa ve sizin inançlarınızq hakaret ediyorsa beğenmeyebilir, reddiye getirebilir, hatta haklarınızı savunabilirsiniz. Ancak kalbimize dokunan peygamberler ve efsanelerden kastım hakikat ile karanlığı bir tuttuğum anlamına gelmez. Şiir yazıyor, şiir okuyor, şiir yorumluyorsanıs görünenin ötesine bakmanız, kelimelerin de birkalbinin olabileceğini, gizledikelerinin olabileceğini düşünmemiz lazım.

Şiir okunur. Niyet okunmaz. Onları kelime olarak aynı dizede kullanıyor olmam ikisine aynı anda inandığıö anlamına gelmez. Ancak peygamberler siyasi, ictimai, ahlaki dünyayı düzenlerlerken kimi destanlar da insanlık tarihimin maneviyatına yönelik rüzgarlardır.

Dünya haklarının destanları vardır. Bakınız;

Leyla ile mecnun, Romeo&Juliet, İlyada, Odeyssia, Manas, Ergenekon, Şehname, Kalavela, Demirci Kava ... Gibi. Bu destanlar özleri itibari ile destan olsalar bile herbiri kendi toplumlarının erdemiyle, karakteriyle alakalıdırlar...

Neyse..

Habire savaşıyoruz bu aralar, genişler diye cebimizdeki harita
ama bitiyoruz be
iltihaplı yaraların içinde darala darala
ve birden kıyamet kopuyor
israfil aceleci
sur telâşlı
sonra ağzımın lavlarından ağzına doluyor
yalanmış, eprimiş bir dolu sözcük
şahittir buna Dicle ve Fırat
üstümüze salınıyor artık ölüm kuşları.


Yerini kurdelasını hakkiyla almış bir şiir.


Şiir.