İçimden senin geçtiğin o son gemiyi,
Son siren sesiyle uğurlarken,
Hiç utanmadım ağlamaktan.
Gizlemedim avaz avaz hıçkırıklarımı.


Ardından,
Deniz çekildi ayak uçlarımdan.
Siyah,
Dipsiz bir uçurum kaldı,
Ruhumu gözlerimden çekip,
Cesedimi ulu orta rıhtımda bırakan.


Gittiğinden beri,
Tespih tanesi, sabır yaşları yıkıyor yüzümü.
Üşümüyorum ayazlarda iliklerime kadar.
Ve günü birlik kelebek misafirliği aldığım her nefes.


Sakın kızma müşkülpesent halime.
Bende bilirim,
Metanet azığında, ketum ay gibi geceyi iple çekmeyi.
Matem siyahına, mavili, pembeli, ebruli düşler serpiştirmeyi.
Yıldızlara kement atıp, saçlarımı rüzgarla öpüştüren
Sarmaşıktan bir salıncak kurmayı.


Ama, elimde değil,şimdiden özledim seni.
Çilingir ustası kadar hünerli ellerinle,
Gönül kapımı bir çırpıda açıp,
Kuş kanadında getirdiğin güneşi
Başıma taç yaptığın günleri.


Alışırmıyım bilmem yokluğuna azmettiren yalnızlığa.
Çünkü,zarfı kayıp mektup gibiyim şimdilerde.
Ne seni bana getirecek bir yol,
Nede sırrı meçhul diyarın adresi var elimde.


Beni merak etme !...
Sensizlik hariç iyi sayılırım.
Dilini bilmediğim bu şehrin
Bu sefer yabancısı benim.
İki omzumda, iki yabancı deniz.
Ve, yılkı yılların eprimiş heybesiyle
Tınısı ninni,
Yağmur uykusu çekiyor sadece kirpiklerim.


Keşke yanında olabilseydim.
Taşları incitmekten imtina,
İnceden yağan çisenti
Karabasan ölüsü akıtmazdı aklımın mazgallarına.


Şimdi sen söyle ey sevgili
Her açan çiçeğe bir katre su oldun da
Neden?
Fecrin doğuşunda tan sürüsü yetimlik bıraktın bana.


Dilek USTA.