Sabır siyahaşkbeyaz yazı kandan kırmızı Anlatmaya söz gerek kelimeler yanmakta Derenin yatağında çarşaf olurken sızı Zamanın uzağında ihtilal uyanmakta…
Kökü kalbinde saklı çiçekgülümsemekte Hayal gibi bir duvak çevrelerken başını Zaman çökmüş üstüne “Gülüm yapma!” demekte Hangi takvim yaprağı silecek gözyaşını.
Zamana mı aşka mı gelin kime inansın Kınalı avucunda büyümekte umudu Bekler çok olmasa da titreyen ışık yansın Hüzzam beste çalmasın elindeki mum udu…
Kısmalıydı sesini konmamalıydı hüzün İhanet çemberinden “geçmesin” dedi “eşim” “Yerini almamalı karanlıklar gündüzün Çölde bir ağaç gibi solmamalı güneşim.”
Bıçaklanmış kadını konuk ederken cadde Bilinci kanatlandı mutlu gününe düştü Karanlığa gömüldü etrafında her madde Mırıldandı son defa “anladım her şey düştü…”
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Mum Ud şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Mum Ud şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
yol yakınken dönmedi evim barkım var dedi, kalleşi eşi bildi yıllar yılı hep sevdi. verdikçe hepte verdi elde avucta olan sonunda ihaneti bıçakla vurdu katil.