13
Yorum
33
Beğeni
0,0
Puan
1637
Okunma

çiçeklerin de bir kalemi vardır
aydınlığa dönerler yüzlerini
önünü kesmez kimse birbirinin
hepsi de göğe ismini yazar
incedir çizgileri sırattan
naif kelebekler konar uçar üstüne
kimse tapulamaz yek diğerini
insana yakın bakışla merhaba derler
insana dönük doğada
ama her zaman bir hayvan ezer
en dolgun tomurcuklarını
öyle umulmadık yerde açar çiçekler
bir duvarda bakarlar gülümseyerek
görmeden geçen bir yolcunun
gözlerini yıkarlar capcanlı renkle
kollarını uzatırlar, yere ve göğe
hakkını verirler damla yağmurun
toprağın ışığın
ah uçurum çiçekleri
sevgiye tutunanlar
nasıl başarırsınız umut vermeyi
dökülse bile toprağınız aşağı
her zaman diktir
başınız yukarı
16. 01. 2016 / Nazik Gülünay