Çiçeklerçiçeklerin de bir kalemi vardır aydınlığa dönerler yüzlerini önünü kesmez kimse birbirinin hepsi de göğe ismini yazar incedir çizgileri sırattan naif kelebekler konar uçar üstüne kimse tapulamaz yek diğerini insana yakın bakışla merhaba derler insana dönük doğada ama her zaman bir hayvan ezer en dolgun tomurcuklarını öyle umulmadık yerde açar çiçekler bir duvarda bakarlar gülümseyerek görmeden geçen bir yolcunun gözlerini yıkarlar capcanlı renkle kollarını uzatırlar, yere ve göğe hakkını verirler damla yağmurun toprağın ışığın ah uçurum çiçekleri sevgiye tutunanlar nasıl başarırsınız umut vermeyi dökülse bile toprağınız aşağı her zaman diktir başınız yukarı 16. 01. 2016 / Nazik Gülünay |
sevgiye tutunanlar
beni ağlatmak zorunda mıydın uçurum çiçekleri :(( tebrikler arkadaşım günümün şiiriydi selamlar