Toprak doyursunnasıl yazılır şiir çocuk ölüleri su yüzüne çıkan yerde ne yer, ne gök duymazken çocuk çığlıklarını insanın günahı boyunu aşmış denizdeki balıklar ne anlar bundan ne anlar yüreğinde sevgi mührü olmayanlar bu döküm döşek evlerde, yıkık kentlerde eşkıya kol gezerken köşe bucakta doğuda gittikçe artan ölümlerde nasıl kolu kalkar insanın nasıl yaşar göç yoluna düşürmüşken doğuyu yüzü güler nasıl sorular içinde yüzmez insan virane evleri, yüzleri gördükçe batı ekranda seyirci duyarsız katı günleri kararken katil elleriyle duvarlarda deli deşik hesap sorma izleri daha kapatamamış iken kendi içimizde büyüyen deliği yeni kara delikler açarız soğuk, karanlık bir boşluğa yuvarlanırız yetmezmiş gibi bozdukları sınırlar çizmeye kalkarlar yeniden çiğneyip geçerler insanlığı hey doymazlar aç gözlüler toprak doyursun gözünüzü.. 25. 12. 2015 / Nazik Gülünay |