İçimde boyuyorum resmiiçimde boyuyorum resmi yerinde bırakıyorum bekliyor dünyaca renk desen ayrı bir kesiminde yürek evimin oysa yetiştirmem gerek ölmeden, seyre gelenler bu sonsuz tabloyu bekliyor belli belirsiz çizgiler beynimin sol köşesinde elime almamı kalemi taşsın istiyor çevresinin dışına görsün diye cümle alem eğildikçe doğrulan insanı içi içe üç büyük oda arıtılması gerek tembellikten, kuşkudan adım atmaya korkak eylemin, düşüncenin günü etkileyen parçalarından eller başlamalı düzenlemeye can titremeli hanemde açan renkle 24. 12. 2015 / Nazik Gülünay |