Ala
h a m d o l s u n
biz her cumartesi ölüme doyarak kalkıyoruz hayattan acılarımızın dibine ateş sürüp üzerinde mutluluk pişirenlere içten içe kaynayan yara oluyoruz kanamıyor hiçbiri yaramızdan yolu yarılayan dört ayaklı tarihin kanadığı kadar… kışı giyinen nefesimizle ecele karşı mevzileniyor kimsesizliğimiz adımızın işlendiği kanaviçelerin kenarında kelebekler dinlendirmekte şimdi ömrünü bükülmüş sesimize bir bıçak atıp tıka basa dolduruyoruz tabutlara -mezarlıklar şenleniyor ala renge bürünen yokluğumuzla...- Cömert Yılmaz |
"Cehennem bomboş; çünkü tüm şeytanlar aramızda." demiş Shakespeare. Boşuna dememiş...
Derin acıların kızıl tasviriydi şiir.
Yetkin kaleme saygımla.