Lâfların üstündeşöyle yakından bakıyorum halka darma dağınık bir oda açmayı bilmiyor perdelerini güneşe yapma çiçeklerle yetiniyor eğer oturuyorsa rahat bir koltukta sokağı görmüyor kanıyor ona gösterilen görüntüye ışık oyunlarıyla oyalanıyor başkalarının gölgesinde gölgesi yitik üşeniyor ayağa kalkmaya yiyiyor lâf salatalarının önüne sunduğu zehri çekip gidiyor evini sallayarak vagonlarında milletlerle dünya treni her millet biliyor nerede biner nerede iner kalıyor milletim kendisine gösterilen karanlık bir köşede yapma çiçekleri ve lâfların üstünde oturan insanlarıyla.. 26.11. 2015 / Nazik Gülünay |