Toprağın Gelinliği
Dalgalandı kalbimde sahipsiz bayrağı umudun
Hükmünü kıramadım vedaların, düştüm Toprak bereketine sakladı gözyaşlarımı Çiçekler açtı, ağaçlar giyindi, şarkılar söyledi körler Bir bekleyiş tuttu gençliğimi, yaşlandım bir çırpıda Hükmünü kıramadım acının, küçüldüm Yasımı tuttum, kilitledim kapılarımı dosta düşmana Kilitledim gözlerimi annemin ıslak dualarına. Doğum sancısında ısırdı eylül gövdesini yetim ağaçların Sarsıldım, Kirpiğinde unuttuğu korkuyla tutundum sevgiliye Umudu bağırdım sınırlarına çocukluğumun Sarkıttığım bütün ipleri kesti kuyu bekçileri Çıkamadım içinden kuyudaki çölün Kurudum, dalıma diş geçiremedi gövdem. Ah yalan dünya Çıplak geldiğim yetmiyormuş gibi Bir de çıplak gönderiyorsun beni toprağın koynuna Giydirip gülüşlerimi hatırlayışlara sürüyorsun Acıtıyorsun kalanlarımı Yakıyorsun umudumun inanç yatağını Çürümesi için giydirdiğin ak Toprağın gelinliği Toprağın gelinliği. Nedim KARDAŞ |
kimleri gömdün ah! toprağına...
işte geldik gidiyoruz ezan cefan senin olsun gayrı...
tebrikler...şiire ve hüzne
hep saygımla...